Freud szybko się zorientował, że sny mogą mu dać nieocenioną wskazówkę co do „zrepresjonowanych” emocji, które stały się przyczyną psychicznych zaburzeń pacjenta. W rezultacie opracował teorię głoszącą, że sny są najlepszym z możliwych zapisów ludzkiej nieświadomości. Zdaniem Freuda, sny dlatego są zawsze symboliczne, że bardzo często reprezentują podświadome życzenia, które są społecznie nie akceptowane lub są zbyt przerażające czy przykre, by można je było dopuścić do sfery świadomości, nawet w postaci snu. A więc występują one w pewnym przebraniu w formie symbolicznej. W ten sposób mogą się one wyzwolić z nieświadomości, uwalniając ją od niepokoju i represji, i zarazem nie obrażają wrażliwości, jaką ma jawna świadoma osobowość.