Na całym świecie prowadzi się liczne badania nad zjawiskiem snu. Dokonano pewnych zadziwiających odkryć, jeśli chodzi o tę tajemniczą sferę naszego nocnego życia, lecz najbardziej nurtujące nas pytanie nadal pozostaje bez odpowiedzi. Dlaczego co noc stopniowo wpadamy w pewne oszołomienie, aż nasze ciało staje się bezwładne, oczy mimowolnie się zamykają, a umysł na kilka godzin staje się czysty jak biała kartka? Ten tajemniczy letarg, jakim jest sen, ogarnia nie tylko ludzi, lecz każdą żywą istotę w przyrodzie.
Nawet rośliny zdają się objęte cyklem, którego częścią jest sen. Niektóre kwiaty stulają nocą płatki i otwierają je znowu rankiem, tak jakby były świadome, iż noc zamienia się w dzień. Uczeni nazywają owe cykle rytmami całodobowymi, które są codziennymi fluktuacjami obejmującymi okres dwudziestu czterech godzin. Twierdzi się, że cykle te występują w każdej żywej komórce.
A zatem cała przyroda funkcjonuje w jednym wielkim rytmie całodobowym. Przykładem tego zjawiska są przypływy oceanu, wschody i zachody słońca, cztery pory roku, łączenie się zwierząt w pary, cykl owu- lacyjny kobiety i ciąża u ssaków.
Panuje przekonanie, iż sen także objęty jest rytmem całodobowym; a więc śpimy dlatego, że wewnętrzny zegar w naszym mózgu daje sygnał naszemu ciału, by zaprzestało swojej dziennej aktywności i na pewien czas ucięło sobie drzemkę.
To zaprzestanie działalności występuje zwykle nocą, gdyż wówczas nasze ciało staje się mniej czynne. Umysł jest mniej otwarty na naukę, spada temperatura ciała, refleks nie jest tak szybki; krótko mówiąc, przechodzimy kryzys na poziomie psychicznym i fizycznym.