Niejeden wielki intelektualista próbował odpowiedzieć na to pytanie. Platon uważał umysł za cechę duchową daną nam od Boga, która jest całkowicie różna od tego, co nazwał „wielką tłustą masą”. Nasze zmysły fizyczne – wzrok, dotyk i słuch – często nas zwodzą. Lecz za pośrednictwem rozumu, zakorzenionego w umyśle, możemy dotrzeć do prawdziwej wiedzy i poznania. Zdaniem Platona, rozum jest narzędziem, pozwalającym używać doznań zmysłowych i wspomnień z przeszłości jako materiału w procesach syn¬tezy, analizy i klasyfikacji, co pomaca nam zrozumieć otaczający świat. „Idee”, pojęcie ukute przez Platona, to pewne jakości czy przedmioty myśli, które zwiemy „wiecznymi bytami” i które nieustannie nadają cechę niezmienności i kształt naszemu przejściowemu życiu na Ziemi. Wśród idei wymieniał piękno, prawdę, wiarę, nadzieję i wszystkie pojęcia abstrakcyjne.