Przeżycia senne są różne u różnych osób. U niektó- lych akcja wydarzeń przebiega w logicznym ciągu, Inni mają sny irracjonalne i pozbawione logiki.
Jedni mają wizje symboliczne i abstrakcyjne, podczas gdy u drugich są one tak realistyczne i normalne jak sceny na jawie.
Czasami sny wydają się na wskroś realne, a czasami aż tak fantastyczne, że uświadamiamy sobie, iż śnimy.
Wizje senne mogą być nudne lub porywające, twórcze lub destrukcyjne, przerażające lub zabawne. Niektóre są spełnieniem naszych życzeń, inne są wielce f rustrujące. Sny mogą nas doprowadzić do łez albo dać nam nadzieję i natchnienie. Czasami wydają się nad nami panować, czasami zaś my je kontrolujemy.
Niektóre osoby mogą śnić na zawołanie. Są i tacy, którzy potrafią powrócić do snu rozpoczętego poprzedniej nocy.
Ale niezależnie od tego, „z jakiej materii utkane są sny”, najważniejsze jest to, że dla mózgu wydają się one czymś realnym.
Jung uważał, że nieświadomość zbiorowa jest „matrycą” obrazów sennych i że z tego powodu sny są odbiciem ludzkiej psychiki. Był także przekonany, iż sny dostarczają mnóstwo materiału niezbędnego do właściwego zbadania psychiki i że interpretacja snów na wielką skalę mogłaby, po pewnym czasie, zastąpić całościowe programowanie umysłu człowieka.
W przeciwieństwie do Freuda, Jung twierdził, że zewnętrzne wrażenia zmysłowe nie są przyczyną snów. Pogląd ten miał znaleźć potwierdzenie wiele lat później w laboratoriach snu, o czym już mówiliśmy. Jung uważał, że sny są pozostałościami „specyficznej aktywności umysłowej” zachodzącej we śnie.